به بهانه اجرای تئاتر «به خنده گندم که رویای آرد» به کارگردانی محمدرضا حیدری
و می خندد بر صلح
نمایش «به خنده گندم که رویای آرد» بیانگر دردهای حاصل از جنگ است، دردهایی که تا چند دهه روح مردم را خراش داده و می دهد.
به گزارش تئاتر کرمان، محمد فتح نجات یادداشتی به بهانه اجرای تئاتر «به خنده گندم که رویای آرد» به کارگردانی محمدرضا حیدری در کرمان نوشته است که به این شرح است :
نمایش «به خنده گندم که رویای آرد» به قلم مرتضی شاه کرم و کارگردانی محمد رضا حیدری در پلاتو یادگاران صنعتی کرمان به روی صحنه رفت.
اولین اجرای این نمایش با حضور اصحاب رسانه و استاد مهدی ثانی رخ داد. اجرایی که اشک بسیاری از تماشاگران را بر گونه چکاند و یاد آور مسائلی شد که شاید فراموش کرده باشیم. اینکه در این التهابات حاکم بر خلیج فارس، محمدرضا حیدری یک نمایش ضدجنگ را روی صحنه می برد نشان از آگاهی سیاسی-اجتماعی او دارد و باید به این جوان با استعداد که خودش اهل مسجدسلیمان است و طعم جنگ را چشیده است دستمریزاد گفت. البته در آذرماه گذشته نیز دو نمایش ضد جنگ در کرمان اکران شد که نشان از دید عمیق جامعه هنری استان دارد.
نمایش «به خنده گندم که رویای آرد» بیانگر دردهای حاصل از جنگ است، دردهایی که تا چند دهه روح مردم را خراش داده و می دهد. اگرچه که در فرهنگ ما مردم مسلمانِ ایرانی شهادت در راه دفاع از وطن یک سعادت است، اما همواره از ایجاد جنگ و آغاز آن اجتناب می شود. در جنگ ایران و عراق نیز این رخداد بر ایران تحمیل شد و با وجود حمایت های جهانی از صدام و تحریم های جهانی علیه ایران تنها رشادت های مردمی بود که موجب عدم شکست ایران شد. رشادت هایی که داغ های بسیاری در سینه مادران برجای گذاشت و چشم های بسیاری را نماگین ساخت.
محمدرضا حیدری در دوران کودکی و نوجوانی خود جنگ و معضل هایش را درک کرده است و در نمایشی که امروز روی صحنه برده بسیار بجا و زیبا به دغدغه های مردمی پرداخته است، از دردهای مادرانه تا شکستن های پدرانه که پشت ها را خم می کند. از گمشده هایی که حتی اگر وجود داشته باشند هم پیدا نمی شوند و هر روز به دنبال خود می گردند، از خودی که دیگر اصلا وجود ندارد اما بازهم به دنبال خود می گردد. این معمای جنگ است که در ناباوری پاسخ را از گوشت و استخوان بیرون می کشد و روح های زخمی را در رویای صلح و آرامش سرگردان می سازد. در این نمایش می توان رئالیسم را آمیخته با انتزاع دید، پارادوکسی که باعث توجه بیشتر مخاطب به هدف می شود و به دور از درگیری با دلیل و برهان به روایتگری بپردازد. صحنه ی این نمایش پر شده است از محدودیت هایی که حتی در ابتدای نمایش کارگردان این محدودیت ها را برای تماشاگران نیز وضع می کند. محدودیت های حرکتی که ذهن را به یاد زمین های مین گذاری شده ی مناطق جنگی می اندازد. زمینی که هنوز جان می ستاند و هنوز داغ می زند. باید به تیم همراه گر آقای حیدری نیز تبریک گفت که چنین اثر هنری را در چنین برهه ای رقم زدند و حتی با المان های صحنه ای نیز برای تماشاگران روایت می کنند .
بازیگران: سجاد خان بابا، سحر سالاری، سحر وزیری، سعادت قتلویی، محجوب محمدی، رضا طالبی زاده
طراح صحنه: محمدرضا حیدری
اجرای موسیقی زنده: امیر عباس لارستانی
دستیار کارگردان: ساحل صالحی
طراح گریم و لباس: ثنا هاشمی
مدیر صحنه و اجرای دکور و نور: سبحان عرب پور